Witnica – miasto gminne (Vietz). Historia tej niewielkiej miejscowości sięga 1100 r. p. n. e., kiedy to na terenie dzisiejszego miasta istniały liczne osady kultury łużyckiej. Ich istnienie potwierdza odkryty przez archeologów cmentarz ciałopalny kultury łużyckiej. Od VIII w n. e. aż do XIII wieku istniało tu grodzisko słowiańskie. Zwiedzanie miasta zacząć najlepiej od jedynego w Polsce prywatnego Muzeum Chwały Oręża Polskiego (Sikorskiego 35) imienia pułkownika Czesława Chmielewskiego.
Już na podwórku zobaczymy armaty, działa, moździerze, a nawet wojskową kuchnię polową. W trzech salach wewnątrz domu poznamy m. in. mundury żołnierzy polskich (w tym legendarnego korpusu gen. Józefa Hallera), odznaki wszystkich pułków kawalerii, jakie brały udział w kampanii wrześniowej 1939 roku i odznakę pilota wojskowego należącą do Mirosława Hermaszewskiego, którą miał podczas swego lotu w kosmos. Nieżyjącego już twórcę muzeum upamiętnia obelisk, mural, działo stojące przy rondzie jego imienia w Witnicy. Nieco dalej kolejne wyjątkowe miejsce. To Park Drogowskazów i Słupów Milowych Cywilizacji stworzony przez Zbigniewa Czarnucha.
Zobaczymy tu eksponaty lub ich kopie zgromadzone w czterech kategoriach: słupów milowych cywilizacji, kultury drogi, refleksji, fantazji i uśmiechu. Powstanie parku to ucieleśnienie idei szacunku obecnych mieszkańców Witnicy do zastanego dziedzictwa kulturowego Niemców. Nieco dalej za Parkiem Drogowskazów tzw. „Żółty pałacyk”. W centrum Witnicy stoi pomnik ufundowany “W hołdzie Żołnierzowi Polskiemu”. Centralnym motywem dzieła (autor Stanisław Bizek, odsłonięcie lata 80-te XX wieku), jest postać żołnierza w rogatywce. Dawniej stał tu pomnik niemiecki i ratusz miasta Witnicy, potem pomnik XX-lecia PRL. W ich miejscu miejscowy ZBOWiD zainicjował wystawienie “Stefanka”, bo tak żartobliwie nazywają witniczanie ten pomnik. Wynika to z faktu, że jednym z wiodących pomysłodawców budowy monumentu był Stefan Porowski, który sylwetką i posturą przypomina postać żołnierza. Przy Placu Andrzeja Zabłockiego budynek neogotyckiego sądu (obecnie ratusza) z czerwonej cegły – przykład determinacji dawnych miejskich aspiracji wiejskiej jeszcze sto lat temu Witnicy. Nieopodal – eklektyczny kościół z XIX wieku, w którego wnętrzu kryją się ciągle sprawne, o pięknej barwie głosu organy Sauera.
Wnętrze świątyni zdobi drewniany strop i ciekawe witraże ufundowane przez mieszkańców miasta. Przed świątynią stoi jeden z 1200 pomników Jana Pawła II i nieco dalej pomnik ukochanego przez witniczan duszpasterza, ks. Józefa Bielaka. Był on pierwszym powojennym proboszczem, który rządził tutejszą parafią przez 33 lata (1945-78). Duchowny pozostał w pamięci wiernych jako niekwestionowany autorytet i człowiek niezmiennie życzliwy każdemu. Niemal naprzeciw kościoła – budynki browaru w Witnicy. Historia tego zakładu sięga czasów, kiedy to w XIV wieku zakonnicy cysterscy rozpoczęli tu warzenie piwa. Jeśli tylko zbierzemy 10 chętnych osób, możliwe jest, po uprzednim telefonicznym (48 95 751 51 14) zgłoszeniu zwiedzenie linii technologicznej browaru, Muzeum Browarnictwa i degustacja 26 gatunków piw.
